PYŁEK KWIATOWY
Pyłek kwiatowy jest dla organizmu człowieka najbogatszym naturalnym źródłem selenu, witamin z grupy B, minerałów, pierwiastków śladowych i aminokwasów.
Jest zbierany przez pszczoły z kwiatów roślin, podobnie jak nektar. Uzupełnia dietę pszczół w wartościowe, łatwoprzyswajalne białko.
Stosowanie pyłku kwiatowego:
Granulat pyłku(2-3 łyżeczki) należy zalać 1/3 szklanki przegotowanej, ostudzonej wody lub mleka. Odstawić na kilka godzin. Przed spożyciem dolać niewielką ilość ciepłej wody (poniżej 40°C) i osłodzić miodem. Zaleca się spożycie 1-2 razy dziennie. Rano na czczo, wieczorem przed snem.
Kuracja powinna trwać ok. 2 miesięcy. Szczególnie poleca się spożywanie pyłku wiosną i jesienią.
Właściwości pyłku kwiatowego
– pyłek kwiatowy zawiera wiele witamin i innych składników odżywczych,
– ma działanie przeciwmiażdżycowe, poprawia krążenie poprzez poprawę funkcji wątroby i wspomaga odnowę komórek śródbłonka tętnicy.
– działa antybakteryjnie, wyciągi z pyłku kwiatowego mają silne działanie przeciwdrobnoustrojowe, działają na bakterie, grzyby. Jest skuteczny w leczeniu stanów zapalnych jamy ustnej, szczególnie gdy jest użyty razem z propolisem, w przewodzie pokarmowym pyłek niszczy lub wstrzymuje działalność bakterii chorobotwórczych.
– wykazuje właściwości antydepresyjne, uspokajające, poprawia psychiczne samopoczucie człowieka. Zmniejsza nerwowość, rozdrażnienie, wzmacnia system nerwowy osłabiony na skutek stresu lub przepracowania, wspomaga leczenie depresji, umożliwia obniżenie dawek preparatów antydepresyjnych, wspomaga także leczenie nerwic wegetatywnych, zwiększa ukrwienie tkanki nerwowej, podwyższa sprawność psychiczną, zwiększa koncentrację układu nerwowego,
– działa przeciwzapalnie, wspomaga leczenie wewnętrznych stanów zapalnych organizmu.
Przeciwwskazania:
Zaleca się ostrożność osobom uczulonym na pyłki roślinne, ponieważ po zażyciu mogą wystąpić stany alergiczne. Inne przeciwwskazania do terapii pyłkowej to pyłkowica, astma oskrzelowa atopowa, schorzenia nowotworowe gruczołu krokowego, ciężkie uszkodzenie nerek, początkowy okres ciąży, skłonność do zaburzeń żołądkowo-jelitowych.
PROPOLIS – kit pszczeli
Propolis jest lepką, żywiczną substancją zbieraną przez pszczoły z drzew liściastych i iglastych. Na jego barwę ma wpływ rodzaj surowca, z którego propolis powstaje, od żółtej do ciemnobrązowej. Szereg substancji czynnych wchodzących w skład propolisu wykazuje działanie bakteriobójcze i przeciwbólowe. Działa odtruwająco na organizm, przyspiesza metabolizm komórkowy, regeneruje tkankę kostną, chrzęstną, nabłonek skóry, zapobiega powstawaniu blizn. Ma zastosowanie w leczeniu odleżyn, oparzeń, owrzodzeń, trudno gojących się ran, wrzodów żołądka, przy przewlekłych schorzeniach przewodu pokarmowego, w nieżytach gardła, anginach, a w postaci czopków w ginekologii, leczeniu hemoroidów. Stosowany z antybiotykami podnosi skuteczność ich działania. Można
go stosować w postaci nalewek, maści, drażetek, czopków.
Na domowy użytek można przygotować nalewkę propolisową:
Rozdrobniony surowiec umieścić w szklanej butelce i zalać 76% alkoholem etylowym w proporcji 50 g propolisu/ 0,25 l alkoholu. Mieszać przez potrząsanie około 2-3 tygodni. Następnie odstawić do wyklarowania się płynu nad osadem. Po zlaniu roztworu znad osadu przetrzymywać do 6 m-cy w ciemnej butelce.
Stosowanie:
Anginy, przeziębienia, ukł. pokarmowy: 40 kropli na 200 ml ciepłej wody,
bóle żołądka: 50 kropli na 100ml ciepłej wody,
owrzodzenia żołądka, jelit: 40 kropli na 100ml ciepłego mleka.
UWAGA: U NIEKTÓRYCH OSÓB WYSTĘPUJE UCZULENIE NA PROPOLIS. Przed pierwszym zastosowaniem należy przeprowadzić test, rozprowadzając propolis na zgięciu ramienia. W przypadku wystąpienia zaczerwienienia należy odstąpić od stosowania preparatu.
Opracowano na podstawie: „Zdrowie i apiterapia”, nr 1(2)/2011 oraz „Leczenie miodem” B. Kędzia, E. Hołderna-Kędzia